Le Petit Renne

Il était une fois un joli renne qui était mort de froid. Le pauvre petit renne se nommait Rudolf et il avait un joli nez rouge. La mère de Rudolf était décédée car un chasseur l'avait abattue. Rudolf était très peiné de sa malchance, il s'était donc réfugié dans la forêt. De là, le petit renne s'est dit qu'il allait avoir de la peine tranquille et sans que ses amis lui posent sans arrêt des questions. Il avait besoin d'être seul.

Quelques jours plus tard, un ange descendit du ciel et rejoignit Rudolf. Il lui demanda pourquoi il était seul dans la forêt en plein hiver et surtout pourquoi il pleurait. Rudolf lui dit tout ce qu'il avait dans le coeur et curieusement il se rendit compte que ça lui faisait du bien. Tout en lui disant tout, il pleurait. L'ange l'écouta avec beaucoup d'attention.

Quand Rudolf eut fini de dire ce qui avait à dire, l'ange lui dit qu'il connaissait un homme qui pourrait l'aider à surmonter sa peine. Et surtout à quitter la forêt glacée. Rudolf, se disant qu'il n'avait rien à perdre accepta de suivre l'ange. L'ange, du nom de Véronique, amena Rudolf chez le père Noël. Véronique expliqua l'histoire de Rudolf au Père Noël et il accepta de le prendre sous son aile. Il commença par lui donner à manger car Rudolf avait terriblement faim.

Le Père Noël lui présenta ses autres rennes tous dans le même état que lui. Par la suite, le père Noël lui demanda si il accepterait de tirer son chariot avec ses nouveaux amis. Rudolf accepta sur le champ.

Le Père noël remarqua cependant le joli petit nez rouge du renne et se dit que ce serait bien que Rudolf soit le premier renne du chariot du père Noël.

Depuis ce temps, cela fait déjà plusieurs années, Rudolf devint le renne du père Noël et dirige fièrement le chariot du père noël.

گوزن کوچولوی بابانوئل

روزی روزگاری گوزن زیبایی بود ،که خیلی ضعیف وکوچولو بود.اسمش رودلف بود و دماغ قرمزکوچک ونقلی داشت ولی اصلا اون رو دوست نداشت. مامان رودلف به دست یک شکارچی بدجنس کشته شده بود وتمام این اتفاقات باعث شده بود که گوشه گیر وافسرده بشود. تا اینکه یک روزتصمیم گرفت به یک جای دنج وخلوت پناه ببرد جایی که دیگر هیچ کدام ازدوستاش نباشند وهیچکس نتواند اذیتش کند، بنابراین به جنگل رفت چون خیلی به این تنهایی احتیاج داشت.

چند روزگذشت و یک روز یک فرشته مهربان از آسمون به زمین آمد و خواست تا رودلف را با خودش ببرد وازاو پرسید اصلا چرا توی این جنگل سرد،تک وتنها زندگی می کند؟!

رودلف تمام اتفاقاتی که برایش افتاده بود وهرچیزی توی قلبش بود را برای فرشته  تعریف کرد.درطی این مدت فرشته با دقت به حرف هایش گوش می داد و وقتی حرفهایش تمام شد به گوزن کوچولو گفت، که مردی رومی شناسد که می تواند به او کمک کند وغم هایش را از بین ببرد.

رودلف با خودش فکرکرد که هیچ  کسی را ندارد که بخواهد به خاطرش در آن جنگل سرد ویخی بماند ،بنابراین با فرشته که اسمش" ورونیک "بود به راه افتادند،وبه خونه بابانوئل رفتند.

آنجا فرشته تمام داستان رودلف را مو به مو برای بابانوئل تعریف کرد.بابانوئل هم که خیلی مهربان بود قبول کرد تا گوزن کوچولوی ما را زیر بال و پر خودش بگیرد واز او مراقبت کند.سپس بابانوئل رادلف را با بقیه گوزن هایی که همه شبیه خودش بودند آشنا کرد وهمانجا ازاو خواست تا گوزن  سورتمه اش بشود وبا دوستان جدیدش سورتمه بابانوئل روبکشند.رادلف باخوشحالی این پیشنهاد را پذیرفت. و بعدهم رو به بقیه گوزن ها کرد وگفت: « واقعا دماغ قرمز و نقلی رادلف زیباست واون ازهمین  لحظه گوزن مخصوص من خواهدبود.» سال ها ازاون روز می گذرد و رودلفهمچنان گوزن مخصوص بابانوئل است و با افتخا ر سورتمه اش را می کشد.

 مترجم: ستاره مهـری / دانشجوی رشته مترجمی فرانسه / گروه فرانسه / دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد

(مربوط به درس: ترجمۀ ساده)